Rozdział 1: Tao

 

Tao które może być poznane nie jest Tao[1].

Substancja świata to tylko nazwa dla Tao.

Tao jest wszystkim co istnieje i może istnieć;

Świat jest tylko oznaczeniem tego, co istnieje i może istnieć.

 

Ktoś doświadcza bez Jaźni by odczuć świat,

I doświadcza z Jaźnią by zrozumieć świat.

Dwa doświadczenia są jednym w Tao;

Są różne tylko w świecie.

Żadne doświadczenie nie przenosi Tao

Które jest nieskończenie większe i bardziej subtelne niż świat.

 

 

Rozdział 2: Jakości

 

Kiedy piękno zostało rozpoznane w świecie

Nauczono się brzydoty;

Kiedy dobro zostało rozpoznane w świecie

Nauczono się zła.

 

Zatem:

Rzeczy żywe i martwe są oderwane od przyrody;

Trudne i proste są oderwane od postępu;

Dalekie i bliskie są oderwane od miejsca;

Silne i słabe są oderwane od kontroli;

Pieśń i mowa są oderwane od harmonii;

Później i wcześniej są oderwane od następstwa.

 

Mędrzec kontroluje bez władzy,

I naucza bez słów;

Pozwala rzeczom powstawać i ginąć,

Wychowuje, ale nie przeszkadza,

Daje ale nie żąda,

I jest zadowolony.

 

 

Rozdział 3: Kontrola

 

Nie chwaląc godnego przeciwdziała się oszustwom

Nie szanując rzadkiego przeciwdziała się kradzieży

Nie wystawiając na pokaz pięknego przeciwdziała się pożądaniu

 

Zatem mędrzec kontroluje ludzi poprzez:

Opróżnianie ich serc,

Napełnianie ich brzuchów,

Osłabianie ich ambicji,

I umacnianie ich ciał.

 

Jeśli ludziom brak wiedzy i pożądań

Przebiegłość nie może działać pośród nich;

Jeśli nie jest podejmowane żadne działanie,

Wtedy wszystko żyje w pokoju.

 

 

Rozdział 4: Właściwości Tao

 

Tao jest bezdennym naczyniem;

Używane przez Jaźń, nie jest napełnione światem;

Nie może być cięte, wiązane, zaciemniane czy uciszane;

Jego głębie są ukryte, wszechobecne i wieczne;

Ja nie wiem skąd się wzięło;

Zaistniało przed naturą.

 

 

Rozdział 5: Natura

 

Natura nie jest uprzejma;

Traktuje wszystkie rzeczy bezstronnie.

Mędrzec nie jest uprzejmy,

I traktuje wszystkich ludzi bezstronnie.

 

Natura jest jak płuca

Opróżniają się, lecz zaspokajają wszystkie potrzeby,

Im bardziej się porusza, tym bardziej się poddaje;

Mędrzec czerpie w ten sam sposób z Tao

Które nie może się wyczerpać.

 

 

Rozdział 6: Serce

 

Jak koryto rzeki, serce nigdy nie jest pełne

Jest jak niewysłowiona kobieta

Której wejście jest źródłem świata;

Tao jest zawsze obecne w tych granicach:

Czerp z tego i to nigdy nie zawiedzie.

 

 

Rozdział 7: Jaźń

 

Natura jest wieczna, ponieważ nie ma Jaźni.

Zatem Mędrzec:

Służy swojej jaźni ostatni, a okazuje się, że została obdarowana jako pierwsza;

Widzi swoje ciało jako poddane przypadkowości, a okazuje się, że ono trwa.

 

Ponieważ nie służy swojej Jaźni, jest zadowolony.

 

 

Rozdział 8: Zażyłość

 

Najlepszy człowiek jest jak woda,

Która zasila wszystkie rzeczy, i nie walczy z nimi,

Która płynie w miejsca, którymi inni pogardzają,

Jest bliska Tao.

 

Zatem mędrzec:

Gdy mieszka, trzyma się blisko ziemi

Gdy rządzi, trzyma się porządku

Gdy mówi, trzyma się prawdy

Gdy rozdaje, trzyma się blisko ludzi

Gdy działa, trzyma się okazji

Gdy zajmuje się rzemiosłem, trzyma się kompetencji

Gdy czuje, trzyma się serca

Nie walczy, i dlatego jest bez winy.

 

 

Rozdział 9: Pycha

 

Rozciągnij łuk do jego granic i prędko się złamie;

Ostrz miecz by był jak najostrzejszy a prędko się stępi;

Zgromadź największy skarb a prędko zostanie rozkradziony;

Żądaj uznania i honorów a prędko upadniesz;

Wycofuj się, gdy osiągniesz cel - oto droga natury.

 

 

Rozdział 10: Miłość

 

Obejmując Tao zostaniesz objęty.

Giętki, łagodnie oddychając, narodzisz się na nowo.

Oczyszczając swoje widzenie, staniesz się czysty.

Wychowując kochanego, staniesz się bezstronny.

Otwierając swoje serce, zyskasz akceptację.

Akceptując świat, obejmujesz Tao.

 

Nosić i wychowywać,

Stwarzać, lecz nie posiadać,

Dawać i nie żądać,

Kontrolować i nie rządzić,

To jest miłość.

 

 

Rozdział 11: Bogactwo i wartość

 

Trzydzieści szprych spotyka się w piaście;

Koła możemy używać dzięki temu, że w środku jest puste.

Glina jest modelowana w kształt naczynia;

Kubka możemy używać dzięki pustemu miejscu.

Ściany są budowane wokół paleniska

Domu możemy używać dzięki drzwiom.

Tak bogactwo pochodzi od tego, co jest,

Ale wartość od tego, czego nie ma.

 

 

Rozdział 12: Rozrywka

 

Za dużo koloru oślepia oko

Za dużo dźwięku ogłusza ucho

Za dużo smaku stępia podniebienie

Za dużo zabawy doprowadza umysł do obłędu

Za dużo pożądań rozszarpuje serce.

 

Mędrzec dba o brzuch, nie o zmysły;

Pozwala na ruch uczuć i akceptuje substancję.

 

 

Rozdział 13: Niepokój

 

Święci mówili: „Pochwały i potępienia powodują niepokój;

Przedmioty nadziei i obawy są wewnątrz twojej Jaźni”.

 

„Pochwały i potępienia powodują niepokój”

Bo musisz żywić nadzieje i obawy, żeby przyjmować lub tracić.

 

„Przedmioty nadziei i obawy są wewnątrz twojej Jaźni.”

Bo bez Jaźni ani szczęście ani nieszczęście nie może się zdarzyć.

 

Dlatego:

Ten, kto obserwuje świat jako Jaźń jest zdolny kontrolować świat;

Ten, kto kocha świat jako Jaźń jest zdolny karmić świat.

 

 

Rozdział 14: Ciągłość Tao

 

Wypatrywane, ale nie może być widziane - jest poza formą;

Słuchane, ale nie może być słyszane - jest poza dźwiękiem;

Chwytane, ale nie może być dotknięte - jest poza zasięgiem;

Te bezdenne rzeczy unikają definicji,

I łączą się w jednej tajemnicy.

 

W jego podnoszeniu się nie ma światła,

W jego upadku nie ma ciemności,

Ciągła nić poza określeniem,

Kreśląca to, co nie może istnieć,

Jego forma bezforemna,

Niczego nie wyobraża,

Jego imieniem Tajemnica,

Spotkaj to, nie ma twarzy,

Podążaj za tym, nie ma pleców,

 

Zrozum przeszłość, ale usługuj teraźniejszości;

W ten sposób znasz ciągłość Tao,

Która jest jego esencją.

 

 

Rozdział 15: Święci

 

Święci posiedli zrozumienie

Tak głębokie, że nie mogą być zrozumiani.

 

Skoro nie mogą być zrozumiani

Mogę tylko opisać ich wygląd:

Ostrożni, jak ktoś kroczący po cienkim lodzie,

Wahający się, jak ktoś, kto obawia się niebezpieczeństwa,

Skromni, jak ktoś, kto jest gościem,

Delikatni, jak topniejący lód,

Naturalni, jak niecięte drewno,

Puści jak koryto rzeki,

Nieprzeźroczyści, jak mętna woda.

 

Ten, kto może wciąż leżeć, kiedy błoto osiada,

I pozostaje wciąż, dopóki woda płynie

Nie szuka spełnienia

I przekracza naturę.