eGNOSIS

 

Leksykon symboli prezentuje przegląd bogactwa ludzkiego myślenia symbolicznego. Chcemy by ta niewielka książka, ofiarująca znaczny zasób informacji o symbolach z różnych kręgów kulturowych, pobudziła wyobraźnię, chęć nawiązania indywidualnej więzi z nimi — jako siecią węzłów rekonstruujących świat, przyczyniła się, byśmy nie tylko bardziej świadomie przyjmowali strumień obrazów, płynących ku nam, ale podjęli wysiłek odbudowy zanikającego w naszej kulturze twórczego myślenia obrazowego.

Leksykon zawiera wiele oryginalnych opracowań, których nie znajdziecie Państwo w innych tego typu wydawnictwach — stara się być bowiem czymś więcej niż tylko zbiorem haseł z problematyką symboli związanym, ale zachętą i pomocą.

Poprzez okno symbolu możemy uzyskać dostęp do bardziej złożonej i pełniejszej rzeczywistości oraz szansę odpowiedzi na pytanie: Skąd przychodzimy, kim jesteśmy, dokąd idziemy?

 

Nowe wydane Leksykonu przygotowywane jest od 3 lat. W nowym kształcie będzie on znacznie (być może że nawet o połowę) większy objętościowo (1.800-2000 haseł i może nawet 1000 ilustracji) i będzie miał już tylko odległe pokrewieństwo z dobrym, acz anachronicznym już pierwowzorem niemieckim. Mamy (jako tCHu) nadzieję wydać nowy Leksykon w tym (2012) roku.

 

 

Leksykon symboli. 
Nowe wydanie      cz. II.
 

Lech Robakiewicz

 

 

kapłan — (gr. hierofant <od hieros — święty, fanein — ukazywać>, łac. sacredos, pontifex, hebr. koen, koain) postać symbolicznie ambiwalentna — z zasady: człowiek powołany, odbierający głos bogów (świętych, przodków), przez nich natchniony (otrzymujący znaki) do głoszenia prawdy, torowania, wskazywania drogi ku ładowi etycznemu, rzeczywistości pozadoczesnej, opieki nad wszystkimi innymi, którzy owego głosu nie odbierają — przewodnik (pasterz) na drodze duchowej (dla tych, którzy ten głos pragną usłyszeć), nie dbający (ponad niezbędne minimum) o swe ziemskie bytowanie (warunki życia), poświęcający się bez reszty współbraciom i powołaniu.

W praktyce (zwł. w religiach o ugruntowanym statusie i wykształconej kaście k.) k. to często zawodowy, cyniczny szalbierz, posługujący się symboliką religijną (inwokacje, pieśni, gesty, stroje) dla zachowania uprzywilejowanej wszechstronnie (prestiż społeczny, status materialny) pozycji międzyświatowego pośrednika (zwł. namaszczonego opiekuna), w transmisji próśb wiernych zanoszonych ku wyższym, zaświatowym instancjom. Znane są postacie egzemplifikujące tak jedno, jak i drugie (częstsze niestety) wcielenie roli kapłańskiej — tak ci, kt. nie szczędzą w oddaniu zdrowia i życia, jak i ci, którzy przewodząc często całym kościołom, pozostają bezwstydnymi graczami o miedzianych czołach.

Jezus w Kazaniu na górze nawołuje do duchowego ubóstwa, porzucenia wszelkich ziemskich i osobistych przywiązań, i powszechnego (prawdziwie soterycznego) kapłaństwa, które zwie królowaniem (mylnie, w duchu kompletnie wypaczającym jego intencje <naiwnie, acz b. szkodliwie pogańskim, alienującym, przedmiototwórczym>, tłumaczonym jako królestwo).

 

powrót do wcześniejszych haseł Leksykonu symboli    powrót do strony Paradygmatu wyobrazni