Jakub Böhme (1575-1624) - Dzieła teozoficzne, Amsterdam, 1682,
Mysterium Ziemskie i Niebieskie.

Andeutung der Titul-Figur des irdischen und himmlischen Mysterii.

Alle irdische und vergängliche Kreaturen, die in unterschiedenen Örtern in den Elementen wohnen, sind aufgesiegelte Wunder, die im großen Geiste und Leben der Welt liegen, welcher aus dem Einigen Brunn der Sonnen zuerst seine speciale Mysteria als das Gestirne offenbaret, aus welchen hernach die Mannigfaltigkeit der Geister, Leiber, Figuren und Farben aller Kreaturen, einer jeden nach Eigenschaft seines Astri, im Gewirke der Elementen formieret und gebildet werden; und ist in seiner ganzen Gestalt dieser offenbaren Welt mit der Sonnen und dem Gestirne ein Abbild und Nachmodelung des Ewigen Mysterii, da der Geist die unzählbaren Wunder, so in der Beschaulichkeit Göttlicher Weisheit erblickt werden, durchs Wort im Licht eröffnet und das Göttliche Reich in Ideen, Bildnissen und Figuren aus dem Ungrunde der Ewigen Einheit offenbaret, da eine jede ausgestoßene Eigenschaft wieder ein sonderlich Arcanum sonderlicher Scienz ist und mit dem Feuer-Centro eigener Begierde zur Offenbarung seiner Wunder aus sich gehet; daß also der Ungrund der Ewigen Freiheit mit ewigem Leben und Weben in unzählbaren Wunderen ist erfüllet.

 

Objaśnienie tytułowej alegorii „Misterium ziemskiego i niebieskiego”.

Wszystkie ziemskie i przemijające stworzenia, zamieszkujące różne miejsca w obrębie żywiołów, są odpieczętowanymi cudami, zawartymi w wielkim duchu ożywiającym świat, duchu, który najpierw z jedynego źródła Słońca objawia w postaci gwiaździstego nieba swoje [własne] specyficzne Misteria, z których następnie w materiale żywiołów ukształtowana jest i utworzona rozmaitość duchów, ciał, kształtów i barw wszelakich stworzeń, każdego wedle własności jego gwiazdy; i w całej swojej postaci, którą stanowi ten objawiony świat wraz ze słońcem i gwiazdami, jest [duch ten] odbiciem i odwzorowaniem Wiecznego Misterium; bo duch [ten] niezliczone cuda – tak, jak się one jawią przy kontemplacji boskiej mądrości – ukazuje w świetle poprzez Słowo; i [duch ten] w ideach, obrazach oraz metaforach objawia z niezgłębioności [1] Wiecznej Jedności Królestwo Boże, a z kolei każda postrzegana własność jest szczególnym Arcanum szczególnej nauki i, mając w ogniu własnego pożądania swoje [podmiotowe] centrum, wychodzi z siebie, by objawić [w sposób przedmiotowy] jego cuda; tak więc niezgłębioność Wiecznej Wolności wypełniona jest wiecznym życiem oraz ruchliwością [i przejawia się] w niezliczonych cudach.

Przełożył Światosław Florian Nowicki
 

Przypis

[1] Specyficzny dla drugiego okresu twórczości Böhmego termin Ungrund przekładam tu tak, jak dr Jod, tzn. przez „niezgłębioność” – przyp.tłum.