Literatura suficka w języku polskim

Hossein Nasr, Idee i wartości Islamu. Tłum. J. Danecki.
Najbardziej autorytatywna książka na temat islamu i sufizmu wydana w języku polskim. Doskonała prezentacja sufizmu w rozdziale V - Tarika. Droga duchowa i jej koraniczne źródła. Warszawa 1988.
 

Abu al-Qasim al-Qusayri, Ar-Risala al-Qusayriyya, czyli Traktat o Sufizmie, przełożył ks. Jerzy Nosowski. Jedyne dzieło klasyki sufickiej przetłumaczone do tej pory na język polski. Ar-Risale jest podstawowym podręcznikiem sufizmu i najwcześniejszym traktatem sufickim w języku arabskim (napisany w X wieku),które nie utraciło swój aktualności do dziś.
 

Hakim Muinuddin Chishti, Księga Uzdrawiania Sufich. Napisana z punktu widzenia tradycyjnej medycyny Unani Tibb i jej praktycznego zastosowania. Bydgoszcz 1994.
 

Abu Hamid Al-Gazali, Nisza Świateł, przeł. J.Wronecka. Klasyczne dzieło ezoteryki muzułmańskiej Al-Gazalego, autora licznych dzieł mistycznych. PWN, Warszawa 1990.

Andrzej Saramowicz - Glosariusz terminologii sufickiej, w: „Gnosis” nr 12, tCHu, Warszawa 2001.

Ibn `Arabi, Księga o podróży nocnej do najbardziej szlachetnego miejsca, tłum. Joanna Wronecka. PWN, Warszawa 1990.

Ibn `Arabi, Traktat o miłości, tłum. Joanna Wronecka. PWN, Warszawa 1995.
 

Bahram Alahi, Droga do doskonałości. Nowe Wydawnictwo Polskie, Warszawa 1990.

Literatura suficka na świecie

I. Burckhardt, An introduction to Sufi Doctrine Lahore, 1959. Najbardziej jasna prezentacja doktryny sufickiej w językach europejskich. Niezbędny wstęp do wszelkich poważnych badań dotyczących sufizmu, opartych na źródłach europejskich. Książka napisana z punktu widzenia tradycji sufickiej z wielką znajomością rzeczy.
 

H. Corbin,  En islam iranien, t. 1-IV. Paris 1971-1972. Monumentalne dzieło podsumowujące badania autora nad islamem w Persji. Tom pierwszy zawiera szczegółowe studium szyizmu - jego aspektów ezoterycznych i metafizycznych, natomiast tom trzeci jest poświęcony różnym formom sufizmu w Iranie.
 

H. Corbin, L’lmagination créatrice dons le soufisme d’Ibn Arabi, Paris 1958. Analiza pewnych aspektów sufizmu Ibn Arabiego i ich wpływu na Wschód, dokonana z pełną sympatią człowieka akceptującego duchową oryginalność i kreatywność sufizmu, choć zainteresowanego przede wszystkim związkami sufizmu ze światem szyickim.
 

Hudżwiri, Kashf al-Mahjub, przeł. R.A. Nicholson, London 1911. Dobre tłumaczenie jednego z najwcześniejszych i najbardziej autorytatywnych dziel sufickich zawierające podstawowe nauki sufickie w formie praktykowanej i stosowanej przez wieki.
 

Ikbal Ali Shah S. Islamic Sufism, London 1933. Omówienie sufizmu przez współczesnego sufiego. Niektóre z odniesień zachodnich idei i koncepcji są niedokładne, a wiele z nich może wprowadzić w błąd Europejczyka nie zaznajomionego z sufizmem.
 

M. Lings  A Sufi Saint of the Twientieth Century, London 1971. Wartościowe i niezbędne studium współczesnego mistrza sufickiego zawiera jego portret oraz wybór pism dotyczących zasadniczych cech sufizmu.
 

Mir Valiuddin, The Quranic Sufism, Delhi, 1959. Ujęcie sufizmu jako opartego bezpośrednio na Koranie; studium z punktu widzenia tradycji sufickiej.
 

S.H. Nasr, Sufi Essays, London 1972. Zbiór esejów na temat różnych aspektów sufizmu oraz zastosowania zasad sufizmu do wybranych ważnych problemów współczesności.
 

J. Spencer Trimingham, The Sufi Orders in Islam, Oxford 1971. Najdokładniejsze w ostatnich latach studium historii i organizacji zakonów sufickich.

Opracowanie: Andrzej Saramowicz.
Powyższe dzieła znajdują się w bibliotece Szkoły Nauk Sufich, która zawiera kilkaset innych tytułów i ciągle się powiększa.